متخصصان فن ، سوره های قرآن را به چهار قسمت تقسیم کرده اند ، اما سوره « فاتحه الکتاب » که در حقیقت عصاره و خلاصه قرآن و به منزله فهرست آن است ، خارج از این تقسیم به حال خود باقی مانده است :    « اَلسَّبغُ الطّول » یا هفت سوره بلند که عبارتند از :

بقره ، آل عمران ، نساء ، مائده ، انعام ، اعراف ، « انفال و برائتت » با هم ، که در میان آن دو « بسم الله » وجود ندارد . پس با این احتساب تا این جا نه سوره از قرآن حساب شده است ( با در نظر گرفتن « فاتحه الکتاب» )

2-    سوره های « مئین » یا یکصد آیه ای ، که تقریباً همه آنها در حدود یکصد آیه با مقداری کم و زیاد دارند . از سوره دهم تا بیست و سوم را می توان جزء این سوره ها دانست .

3-    سوره های « مثانی» یا سوره هایی که در زبان مردم بسیارتکرار می شوند . زیرا که نه بسیار بلند و نه بسیار کوتاه اند و خواندن آنها در نماز برای اکثریت مسلمانان عربی زبان (مخصوصاً در صدر اسلام) میّسر بوده است . این سورهها بعد از « مئین» شروع می شوند و به سوره چهل و نهم « حُجُرات» خاتمه می یابند .

4-    سوره های « مفصّلات» یا کوتاه ، که فصل فصل و جدا جدا هستند و در بین آنها « بسم الله » زیاد دیده می شود . بنابراین توضیح ، منظور از کلمه مفصّل جدا جدا می باشد که به معنی لغوی آنست ، نه به این معنا که مانند کتابی فصل های مختلف داشته باشد .

اول : « طِوال » یا سوره های نسبتاً بلندتر که از سوره (ق) سوره پنجاهم تا سوره (بروج) هشتاد و پنجم ادامه دارد .

دوم : « اَوساط» یا سوره های متوسط ( از نظر بلندی و کوتاهی نسبی ) که از سوره (طارق) هشتاد و ششم تا سوره (بیّنه ) نود و هشتمم ادامه دارند .

سوم : « قِصار» : یا سوره های بسیار کوتاه که از سوره (زلزال) نود و نهم شروع و به سوره (ناس) یک صد و چهاردهم یعنی آخرین سوره قرآن خاتمه می یابد .